De laatste maand van 2025 is bijna aangebroken. Maar voordat ik vooruitkijk, neem ik jullie eerst even mee terug naar november, want ook toen was er nog genoeg werk aan de winkel.
De laatste suikerbieten zijn gerooid. Ze liggen nog te wachten op hun reis naar de fabriek; pas in de tweede week van december worden ze geleverd. Dat de bieten alvast uit de grond zijn, gaf ons ruimte om door te gaan met het zaaien van de wintertarwe, gelukkig onder prachtige omstandigheden.
Het blijft altijd zoeken naar het juiste moment om te rooien. Al vroeg in de zomer krijg ik mijn leveringsdatum door van de fabriek. Omdat de ligplaats hier niet enorm is, moeten mijn bieten in twee keer worden aangevoerd. Bij Cosun maken ze daarop een strakke planning: de fabriek draait 24/7 en de aanvoer moet constant blijven.
Ik kies er bewust voor om niet te laat te leveren. Als het vriest, moet je namelijk de complete bietenhoop afdekken met een enorm zeil om vorstschade te voorkomen. Je kunt je vast voorstellen hoe dat gaat als er een zuchtje wind staat… altijd gedoe.
Daarom was mijn eerste levering al in september. Ook met het tweede rooimoment troffen we een prachtige dag gelukkig maar, want bieten rooien in de regen staat niet op mijn favorietenlijstje.
Naast de suikerbieten stond er nog een gewas op het land: knolselderij. Daar hoef ik zelf weinig werk aan te doen, maar na het rooien moest het land direct worden gespit. En spitten… dat gaat tergend langzaam. Je tikt met moeite 2 km/u aan. Met 80.000 m² te gaan wist ik: dit worden heel wat uurtjes op de trekker. En drukte komt nooit alleen, want ondertussen moesten er ook aardappelen worden afgeleverd. Handjes tekort dus. Gelukkig vond ik na twee telefoontjes een trekkerchauffeur die me uit de brand hielp en het spitten heeft afgemaakt.
De aardappelen zijn inmiddels uit het koelhuis en naar de klant. En over de prijs… daar hebben we het maar niet te lang over. Die is, net als bij andere gewassen, ronduit slecht. De opbrengsten zakken weg terwijl de kosten blijven stijgen.
Op mijn socials krijg ik vaak de vraag hoe ik de toekomst zie. Eerlijk? Dat vind ik lastig. Ik ben geen negatief mens. Het is altijd goed gekomen, dus dat zal nu ook wel weer zo zijn, houd ik mezelf voor. Maar de tijd verandert snel. Voor alles lijken nieuwe regels te komen en die maken het boeren er niet makkelijker op. Grote investeringen om nóg duurzamer te worden stel je uit; het geld is nodig om de rekeningen te betalen. Tegelijkertijd wil je vooruit. Dus welke keuzes maak je wel? En welke juist niet?
Moet ik gaan kijken naar andere teelten? Of juist nóg verder specialiseren in waar we al sterk in zijn? En dan spoken die gedachten door mijn hoofd: pakken we onze spullen? Is het in een ander land beter geregeld? Nee, ik lig er nog niet wakker van. Maar ze zijn er wel, die spinsels.
Er staat nog één blok knolselderij te wachten tot het gerooid wordt. Daarna kan ook daar weer wintertarwe worden gezaaid voor volgend jaar. Ook volgend jaar kies ik voor Nedertarwe,het product dat is ontstaan doordat Royal Koopmans bewust heeft gekozen voor een duurzame, Nederlandse teelt. Tarwe uit eigen land, voor brood van eigen bodem. Een bedrijf dat zich verder specialiseert in wat het al deed, maar dan op een vernieuwende manier.
En dan denk ik: wat kan ik daarvan leren?
Over de Hoeksche Boerin:
Volg de Hoeksche Boerin – elke maand een uniek kijkje op het boerenleven in de Hoeksche Waard
De Hoeksche Boerin neemt je maandelijks mee in haar leven op het boerenbedrijf. Van het rooien van aardappelen en het zaaien van tarwe tot de oogst van suikerbieten – je leest en beleeft het allemaal in haar columns.
Heb jij een vraag aan de Hoeksche Boerin? Stuur gerust een bericht via social media of neem contact op met Hoeksch Nieuws. Wij zorgen dat jouw vraag bij haar terechtkomt.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
